Moeder en vader worden: het leven van hiervoor is er niet meer en hoe het wel wordt weet je nog niet. Voorlopig is alles in de war en moet je maar zien mee te bewegen met wat er van je gevraagd wordt. De ene persoon gaat dit gemakkelijker af dan de andere. Dat is niet goed of fout, mits je jezelf in de hand weet te houden. Als je het even niet meer ziet zitten: Leg je baby in andermans blije armen en ga zelf ergens huilen of lachen of je geschil oplossen. Je ervaringen en gevoelens zijn om een goede reden nog diep en intens. Ze stellen je in staat in te voelen hoe je kindje de wereld ervaart.

Een pasgeborene is nog niet bij machte zich als een zelf te ervaren, en daardoor werkt alles wat in de omgeving is op hem in. Tegelijk doet zijn lijfje van alles en is hij nog niet zelf in staat enige sturing te geven aan zijn eigen gedrag. Het gebeurt gewoon allemaal. Vanuit reflexen reageert hij op invloeden.

Als de omgeving voldoende is afgestemd op wat hij aankan worden deze prikkels gedoseerd, is er aandacht om ervoor te zorgen dat wat er om de baby heen gebeurt behapbaar is en blijft. Dat het tempo, de bewegingen, de geluiden en het licht op zijn traagheid en gevoeligheid worden afgestemd. Zoals bijvoorbeeld in een rustige schemerige slaapkamer.  Dan kunnen de prikkels en aanrakingen tot gewaarwordingen worden en kan hij langzaam de mensen en dingen uit zijn omgeving tot begrippen op bouwen.

En wanneer dan het eerste lachje verschijnt wanneer zijn oogjes jou aankijken weet je: hij herkent mij!