Veel jonge ouders worstelen met de vraag hoe om te gaan met het advies om hun pasgeboren baby’tjes op hun rug te laten slapen. Verstandelijk is het te begrijpen, maar vanuit hun eigen ervaring en gevoel vinden ze rugligging onnatuurlijk. Zelf slapen ze op hun zij of buik. Aan het einde van de kraamweek is de verzuchting: “Kan ik eindelijk weer op m’n buik slapen’ wel bekend. 

De adviezen rondom slapen worden gegeven in verband met het voorkomen van wiegendood. Iets ergers kun je je niet voorstellen dus is het volkomen terecht en begrijpelijk dat ouders de adviezen willen opvolgen. En als dat gewoon lukt, het kindje slaapt gewoon ín en dóor op zn ruggetje dan is dat perfect. 

Onze ervaring is dat het vaak anders gaat. En hier komt de grote olifant in de kamer. Want hardop zeggen dat je afwijkt van de adviezen die de dood van je kind kunnen voorkomen, dat kun je niet zeggen, dat doe je niet. Maar onvoldoende slapen kan ook niet. Ik vermoed dat dit duivelse dilemma in werkelijkheid in veel slaapkamers speelt. Je hebt je kind al zeven keer gerustgesteld en weer neergelegd, bent moe, en draait hem om. En…. Hij slaapt. Koppie opzij, handjes omhoog naast zn bolletje. En jij kan ook slapen. Tot je verschrikt wakker wordt en zeker weet dat hij niet meer leeft…. En gelukkig, alles is goed. Maar ja ….

Of, en dat geldt voor de slaapjes overdag: De baby gaat in de draagzak en slaapt daar. Deze oplossing is momenteel maatschappelijk meer geaccepteerd.  Op de lange termijn is het echter niet vol te houden en ook niet wenselijk met het oog op de ontwikkeling.  Slapen in de draagzak is geen rugligging. 

Wij niet en niemand niet kan zeggen wat je wanneer moet doen. Waar je goed en fout aan doet, het is aan jezelf als ouder om dat te bepalen. Je wilt dat je kind veilig is én je wilt dat je kind slaapt. Naast voeding is slaap immers de allerbelangrijkste factor voor gezondheid. Meer begrip kan je wel helpen om tot een eigen besluit te komen. 

Ronden, strekken en druk, aspecten van zijligging, rugligging en buikligging.

Bij zijligging herken je de foetushouding. 

De ronde houding waaruit het kind geboren wordt is een houding waarbij de ledematen een beschermende omhulling vormen rondom de kwetsbare romp en de mens zich zo klein mogelijk maakt. Zo dicht mogelijk bij zichzelf en zo min mogelijk open voor prikkels van buitenaf. De pasgeborene wordt in deze houding geboren en zal pas rond een jaar de volledige strekking bereiken wanneer hij gaat staan en lopen. De gebaren van ronden en strekken zijn tegengesteld. Waar ronden juist centrerend werkt, doet strekken het tegengestelde.  Dit kun je eenvoudig navoelen als je beide houdingen even voor jezelf doet. De ronding keert je naar binnen, de strekking trekt je naar buiten, wekt. 

Er zijn mensen die om deze reden kiezen voor zijligging als tijdelijke oplossing. Zij leggen hun kindje dan na geboorte op de zij te slapen, vaak nog ondersteund met een stevige rol aan de rugzijde, en gaan over op de rugzijde wanneer de baby duidelijk van positie veranderd in de wieg, zo ergens tussen tussen twee en zes weken. 

Buikligging voegt nog de dimensie druk toe. Bij buikligging drukt je gewicht je buik in het matras. Hierdoor wordt de bewegingsruimte in je buik iets beperkt wat net genoeg kan zijn om lichte onrust in de darmen te kalmeren. Een klein beetje tegendruk. Zoals je ook je hand legt op een zere buik. Bij rugligging kan de rustgevende druk verzorgd worden door het gewicht en de strakte van een echte deken. Merk op dat huid-op-huid ook dit aspect van buikligging in zich heeft. 

Wat kun je in ieder geval altijd doen om het slapen veilig te bevorderen:  

• Gebruik ademende natuurlijke bed materialen voor hemel, beddengoed en kleding van schone wol of katoen.
• Kies een passend wiegje of bedje, dat voldoende bescherming biedt qua omhulling, voorkom te veel openheid.
• Biedt een omhullend hemeltje
• Zorg dat je kindje stevig is ondergestopt, met laken of deken, passend bij de kamertemperatuur
• Zorg dat het bedje de juiste warmte heeft en behoudt.
• Zorg voor zachte tinten en een zachte rustige sfeer in zo mogelijk het ‘kleinste’ kamertje. 
• Wen je aan te zingen en zing als onderdeel van het bed ritueel.
• Wen je aan je eigen oren te blijven gebruiken en besteed je aandacht, je in-bewustzijn-houden niet uit aan de babyfoon.